همه بی صبرانه در انتظار آغاز بهار هستند و قطعا انجام کاردستی های جالب که بیشتر یاد آور شروع بهار است لذت بخش خواهد بود. در این مطلب با ایده هایی از کاردستی های زیبا و خلاقانه برای زیباسازی هرچه بیشتر منزل در فصل بهار آشنا خواهید شد... گلبرگ های کاغذی: گرچه این روزها همه جا سرشار از گل های زیبا و طبیعی بهاری است اگر به دنبال گل های بهاری ماندگارتری برای دکور منزل هستید، می توانید ساخت گل های کاغذی را امتحان کنید. می توانید برای ساخت این گل ها به انواع آموزش های آنلاین مراجعه کنید و همچنین تنها وسایل مورد نیاز شما مقداری کاغذ کشی در رنگ دلخواه تان و مقداری سیم مخصوص گلسازی است..........
برچسب‌ها: کاردستی, خلاقیت, آموزش کاردستی, کار و فناوری
ادامه مطلب
@ لینک محسن سالاری جمعه ۲ فروردین ۱۳۹۸
|
کن رابینسون، که از بزرگترین تحلیل‌گران حوزه آموزش در جهان بوده و به دولت‌های مختلف در این‌باره کمک کرده است، یکی از سخنرانی خود را (در مجموعه TED) این گونه آغاز می‌کند: من در حوزه آموزش کار می‌کنم. آموزش برایم جذاب است و فکر می‌کنم برای همه هم به نوعی جذاب باشد! این را وقتی می‌فهمم که در مهمانی‌ها، عکس‌العمل مثبت دیگران را می‌بینم. چرا آموزش برای ما جذاب است؟ شاید برای اینکه آموزش قرار است کمک کند تا به دنیای بهتر و بزرگتری برویم. دنیایی که الان هنوز شکل نگرفته و به آن دسترسی نداریم. دانش آموز مدرسه‌ای امروز قرار است حدود ۵۰ سال بعد بازنشسته شود. ما هیچ ایده‌ای نسبت به آن زمان نداریم. نسبت به اینکه دنیا در آن موقع چگونه خواهد بود و مردم چگونه زندگی خواهند کرد. ما تلاش می‌کنیم با دانسته‌های امروز خود، فرزندانمان را برای دنیایی که نمی‌شناسیم آماده کنیم! کن رابینسون، صحبت‌های خود را اینگونه ادامه می‌دهد که: خلاقیت چیزی شبیه سواد است. نداشتن خلاقیت با بیسواد بودن فرقی ندارد. البته فرزندان ما خلاق به دنیا می‌آیند. این ما هستیم که خلاقیت را در آنها از بین می‌بریم. شاید همه‌ی شما داستان آن دختر شش سالهای را شنیده باشید که داشت نقاشی می‌کشید. معلم پرسید: چه کار می‌کنی؟ دانش آموز گفت: دارم تصویر خدا را می‌دانم. معلم گفت: هیچکس نمی‌داند خدا چه شکلی است! دانش آموز گفت:.............
روزی در زنجان به ما گفته شد که معلمی در روستا سیگار را ریشه‌کن کرده (!) و مدرسه را زیباسازی نموده است. بعد متوجه شدیم با کمک بچه‌های همان دبستان کاری کرده که کسی در آن روستا جرئت نمی‌کند سیگار بکشد. گفتیم: «آقا برویم ببینیم»... تحصیل,درس خواندن,مطالعه من آن موقع با این که پست معاونت عمرانی را داشتم ولی نسبت به مسایل فرهنگی به‌شدت حساس بودم. چون اصل کار آن معلم زیباسازی ساختمان مدرسه بود، این بنده‌ی خدا با این که یک معلم روستایی بود همین که در جلسات شنیده بود ژاپنی‌ها مدرسه‌هایشان را این طوری اداره می‌کنند، چون وجودش عاشق معلمی بود شنیده‌هایش را به نمادهای بیرونی تبدیل کرده بود؛ مقواهای تخم‌مرغ را به سقف چسبانده و با کمک بچه‌ها رویش اکلیل پاشیده بود، سقف کلاس‌ها با رنگ زیبایی جلوه‌گری می‌کرد و بچه‌ها هم قطعه‌قطعه از خانه‌هایشان موکت آورده و کف مدرسه پهن کرده بودند، یک شیر آب دم در مدرسه نصب کرده و با پول بچه‌ها برای آنها دمپایی خریده بود - صبح به صبح بچه‌ها کفش‌هایشان را درمی‌آوردند، پاهایشان را می‌شستند و با دمپایی وارد کلاس می‌شدند - و یک سماور چای هم گذاشته بودند تا بچه‌ها هر وقت دلشان خواست بروند چای بخورند. این‌ها همه مدل‌هایی است که در ژاپن وجود دارد. یک روز به بچه‌ها گفته بود:........
جلسه ی مهمی به نظر می رسید. علاوه بر اولیای دانش آموزان و معلمان یکی از مسئولان ارشد دولتی نیز که فرزندش در آن مدرسه تحصیل می کرد حضور داشت. جلسه روند جدی خود را طی می کرد، ناگهان توجه حاضران در جلسه به پیرمرد لبوفروشی جلب شد که از انتهای سالن با چرخ دوره گردان وارد شد و گفت: «لبو دارم، لبوی شیرین، لوبیا …» جلسه به هم ریخت، بعضی ها اعتراض کردند و گفتند: «مگر اینجا خیابان است آقا؟ این چه وضعیه؟!» پیرمرد به سخنان آنان توجهی نکرد، به روی سن رفت و شروع به تکرار واژه هایی کرد که حرف لام در آن ها وجود داشت و حرف لام را هم با غلظت خاصی تکرار می کرد. بعد از چند دقیقه پیرمرد رو به همان مسئول ارشد حاضر در جلسه کرد و گفت: «من همین گونه درس می دهم.» سیدحسن نیرزاده نوری در سال ۱۳۰۷ه.ش در پامنار تهران چشم به جهان گشود. چند ماه بعد پدرش، دکتر غلام حسین نیرزاده، سردبیر روزنامه ی غربال را از دست داد. وی به رغم تمام مشکلات ابتدایی را در دبستان انتصاریه ی پامنار و متوسطه را در دارالفنون گذراند. استاد تدریس خود را در سال۱۳۳۲ه.ش آغاز کرد.آن زمان کسی فکر نمی کرد این جوان فعال و بانشاط بتواند روشی را ابداع کند که بسیار موثرتر از روش های سنتی و قدیمی آن زمان باشد. او چهار سال در دبستان برزویه، واقع در..........
دکتر مریم میرزاخانی جزو چهار برنده مدال فیلدز سال 2014 میلادی معرفی شد. از آنجا که جایزه نوبل در شاخه ریاضیات وجود ندارد، معمولا مدال فیلدز را معادل "نوبل ریاضی‌دانان" قلم‌داد می‌کنند. برندگان این مدال روز چهارشنبه ۲۲ مرداد ۱۳۹۳ در مراسم افتتاحیه کنگره جهانی ریاضی‌دانان در سئول در کره جنوبی معرفی شدند، گرچه اسامی برندگان یک روز زودتر از موعد در وب‌سایت رسمی جامعه جهانی ریاضی‌دانان که برگزار کننده این کنگره است، اعلام می شود. میرزاخانی در عین حال اولین زن برنده این جایزه در طول تاریخ اعطای آن است. مدال فیلدز جایزه ای است که عموما هر چهار سال یک بار به دو نفر از چهار ریاضی‌دان زیر چهل سال برای کشف های برجسته ریاضی اعطا می‌شود. اعطای جایزه فیلدز از سال ۱۹۳۶ میلادی آغاز و نام خود را از «جان چارلز فیلدز»، ریاضی‌دان کانادایی گرفته که نقش کلیدی در برقرار کردن این سنت داشته است. پس از چند سال وقفه ناشی از جنگ جهانی، اعطای جایزه مجددا از سال ۱۹۵۰ از سر گرفته شد. مریم میرزاخانی متولد سال ۱۳۵۶ در تهران و از دانش‌اموختگان دبیرستان فرزانگان تهران است. میرزاخانی در دو دوره متوالی المپیاد جهانی ریاضی، در سالهای ۱۳۷۳ و ۱۳۷۴، عضو تیم ایران بوده و هر دو سال مدال طلا و در سال ۱۳۷۴ نمره کامل گرفت. او دوره کارشناسی ریاضی را در سال ۱۳۷۸ در دانشگاه صنعتی شریف به اتمام رساند و..........
خبرنگار AFP اولین مصاحبه متفاوت خود با یک روبات به اسم " Pepper " را در توکیو تجربه کرد. پپر با چشمانی درشت و مشکی و سرتا پا سفید پاسخ های جذاب و خواندنی را به سوالات خبرنگار ارائه کرد. "پپر"، روبات انسان نمایی است که قادر به درک عواطف انسان هاست. این روبات ظاهری متفاوت نسبت به روبات هایی دارد که تاکنون ساخته شده اند. برای مثال، این روبات فاقد اندامی به اسم پا است اما با دست هایش می تواند کارهای خارق العاده ای انجام دهد که مخاطبان را متحیر می کند. "سافت بانک"، شرکت سازنده این روبات نام" Pepper" به معنای "فلفلی" را برای آن برگزیده است. "پپر"، قدی حدود 1.20 متر، وزن 28 کیلوگرم و رنگ سر تا پا سفید و صفحه نمایشی تخت بر روی سینه اش دارد. این روبات با مشارکت شرکت "آلدباران روباتیک" ساخته شده است. "پپر" را از آن جهت شبیه انسان می دانند که نه تنها قادر به تشخیص صداست بلکه 14 حسگر نیز دارد. برای مثال، دو حسگر لمسی در دستانش، سه حسگر در سر، شش حسگر لیزری و سه حسگر ضربه گیر نیز در پاهایش دارد. روبات های بسیاری تاکنون ساخته شده اند اما هیچ روباتی تاکنون قابلیت درک احساس انسان ها را نداشته است. اکنون اولین مصاحبه منتشر شده از خبرنگار AFP با روبات Pepper را می خوانیم: خبرنگار مصاحبه اش را این گونه آغاز می کند:".............
