رتبه اول داستان کوتاه یازدهمین جشنواره کتابخوانی رضوی

خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، فروردین ماه 1401: اختتامیه یازدهمین جشنواره «کتابخوانی رضوی» یزد با حضور عزیزی، معاون سیاسی امنیتی استاندار یزد، احسان عابدی، مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی، رقیه دوست فاطمی‌ها، مدیرکل کتابخانه‌های عمومی استان، با معرفی نفرات برتر به کار خود پایان داد. دوست فاطمی‌ها با اشاره به مشارکت بیش از ۲۵ هزار نفر در یازدهمین جشنواره گفت: جشنواره از خرداد 1399 آغاز شد و خوشبختانه شاهد استقبال خوبی از سوی مردم بودیم. در مراسم اختتامیه به صورت همزمان تعداد ۵۹۳ نفر از برترین‌های جشنواره در شهرستان‌ها تجلیل شدند. از این تعداد ۲۴ نفر در نهاد کتابخانه‌های عمومی شهرستان یزد برگزیده شدند/ در بخش داستان کوتاه بزرگسال و جوان، رتبه اول استان یزد به آقای محسن سالاری تعلق گرفت. ادامه تصاویر را می توانید با کلیک روی لینک های زیر مشاهده کنید.

* جشنواره کتابخوانی رضوی یزد، فروردین ماه 1401

* تقدیر نامه جشنواره کتابخوانی رضوی یزد

* جشنواره کتابخوانی رضوی، یزد * جشنواره کتابخوانی رضوی، یزد

* جشنواره کتابخوانی رضوی، یزد * جشنواره کتابخوانی رضوی، یزد

برچسب‌ها: محسن سالاری, کتابخوانی رضوی, معلم یزدی, داستان کوتاه

دانلود کتاب های کار و فناوری

برای دانلود کتاب های کار و فناوری دبستان و دوره اول متوسطه و کتاب کارگاه کارآفرینی و تولید دوره دوم متوسطه روی لینک های زیر کلیک کنید:

* دانلود کتاب کار و فناوری ششم دبستان

* دانلود کتاب کار و فناوری هفتم دوره اول متوسطه

* دانلود کتاب کار و فناوری هشتم دوره اول متوسطه

* دانلود کتاب کار و فناوری نهم دوره اول متوسطه

* دانلود کتاب کارگاه کارآفرینی و تولید دوره دوم متوسطه

برچسب‌ها: کار و فناوری, کتاب کار و فناوری, دانلود کتاب درسی

حادثه در هواپیما !

کشیش سوار هواپیما شد. کنفرانس تازه به پایان رسیده بود و او می ‎رفت تا خلق خدا را هدایت کند و به رحمت الهی امیدوار سازد. در جای خویش قرار گرفت. اندکی گذشت، ابری آسمان را پوشانده بود، امّا زیاد جدّی به نظر نمی‎رسید. مسافران شادمان بودند که سفرشان به زودی شروع خواهد شد. هواپیما از زمین برخاست. پاسی گذشت. همه به گفتگو مشغول بودند. کشیش در دریای اندیشه غوطه‌ور که در جمع بعد چه‎ها باید گفت و چگونه بر مردم تأثیر باید گذاشت. ناگاه، چراغ بالای سرش روشن شد: «کمربندها را ببندید!» همه با اکراه کمربندها را بستند، امّا زیاد موضوع را جدّی نگرفتند. اندکی بعد، صدای ظریفی از بلندگو به گوش رسید: «از نوشابه دادن فعلاً معذوریم. طوفان در پیش است.» موجی از نگرانی به دل ها راه یافت، امّا همان جا جا خوش کرد و در چهره‌ها اثری ظاهر نشد، گویی همه می‌کوشیدند خود را آرام نشان دهند. صدای ظریف دیگر بار بلند شد: «با پوزش فعلاً غذا داده نمی‌شود. طوفان در راه است.» نگرانی از درون دلها به چهره‌ها راه یافت و آثارش اندک اندک نمایان شد. طوفان شروع شد. صاعقه درخشید، نعرهء رعد برخاست و صدای موتورهای هواپیما را در غرّش خود محو و نابود ساخت. کشیش نیک نگریست. بعضی دست ها به دعا برداشته شد. طولی نکشید که هواپیما بالا رفت و دیگر بار فرود افتاد. گویی هم‌اکنون به زمین برخورد می‎کند و از هم متلاشی میگردد. کشیش نگران شد. اضطراب به جانش چنگ انداخت. از آن همه که برای گفتن به مردم در ذهن اندوخته بود، هیچ باقی نماند. سعی کرد اضطراب را از خود برهاند امّا سودی نداشت. همه آشفته بودند و نگران رسیدن به مقصد و از خویش پرسان که آیا از این سفر جان به سلامت به در خواهند برد. ناگاه نگاهش به دخترکی افتاد خردسال. آرام و بی‎صدا نشسته بود و کتابش را می‌خواند. یک پایش را جمع کرده، زیر خود قرار داده بود. ابداً اضطراب در دنیای او راه نداشت. گاهی چشمانش را می‎بست، و سپس می‎گشود و دیگر بار به خواندن ادامه می‎داد. پاهایش را دراز کرد، اندکی خود را کش و قوس داد، گویی می‎خواهد خستگی سفر را از تن براند. دیگر بار به خواندن کتاب پرداخت. هواپیما زیر ضربات طوفان مبارزه می‎کرد، گویی طوفان مشت‎های گره کرده خود را به بدنه هواپیما می‎کوفت. امّا این همه در آن دخترک هیچ تأثیری نداشت، گویی در گهواره نشسته و آرام تکان می‎خورد. کشیش ابداً نمی‎توانست باور کند. در جایی که هیچیک از بزرگسالان از امواج ترس در امان نبودند، او چگونه می‎توانست آرامش خویش را حفظ کند. بالاخره هواپیما از چنگ طوفان رها شد، به مقصد رسید. مسافران، گویی با فرار از هواپیما از طوفان می‎گریزند، شتابان هواپیما را ترک کردند، امّا کشیش همچنان بر جای خویش نشست. او ماند و دخترک. کشیش به او نزدیک شد و از طوفان سخن گفت. سپس از آرامش او پرسید و سببش. سؤال کرد که چرا هراس را در دلش راهی نبود آنگاه که همه هراسان بودند. دخترک به سادگی جواب داد: «چون پدرم خلبان بود. او داشت مرا به خانه می‎برد. اطمینان داشتم که هیچ نخواهد شد و او مرا در این طوفان به سلامت به مقصد خواهد رساند. ما عازم خانه بودیم و پدرم مراقب بود. او خلبان ماهری است.» گویی آب سردی بود بر بدن کشیش. سخن از اطمینان گفتن و خود به آن ایمان داشتن؛ این است راز آرامش و فراغت از اضطراب!

برچسب‌ها: داستان کوتاه, داستانک, داستان زیبا, سقوط هواپیما

پروردگار کعبه + بهلول و استاد

پروردگار کعبه... عارفی قصد تشرف به حج داشت. فرزندش از او پرسید: «به کجا می‌روی؟» عارف گفت: «به سوی خانه پروردگارم.» فرزند گمان می‌کرد که هر کس خانه او را ببیند، خود پروردگار را هم می‌بیند لذا مشتاق همراهی با پدر شد و گفت: «چرا مرا با خود نمی‌بری؟» پدر گفت: «تو صلاحیت این سفر را نداری.» فرزند گریه کرد و بالاخره پدر را راضی نمود. چون پدر و پسر به میقات رسیدند، هر دو مُحرِم شده و حرکت کردند و وارد بیت الله شدند. فرزند مات و مبهوت همه جا را نگریست و پرسید: «پروردگارم کجاست؟» پدر گفت: «خداوند در آسمان است.» فرزند این را که شنید، فریادی زد و بیهوش شد و از دنیا رفت. پدر متأثر شد و فریاد برآورد: «پسرم چه شد، پسرم کجاست؟» از زاویه خانه خدا، ندایی به گوشش رسید که تو خانه خدا را می‌خواستی و به آن رسیدی، و او خود پروردگار را می‌طلبید و خدای خانه را یافت و اینک در مقامی بالا و در نزد پروردگار است./ بهلول و استاد... روزى بهلول از مجلس درس استادی گذر مى کرد. او را مشغول تدریس دید و شنید که استاد مى گفت: «حضرت صادق (ع) مطالبى می گوید که من آنها را نمى پسندم. اول: شیطان در آتش جهنم معذب خواهد شد، در صورتی که شیطان از آتش خلق شده. چگونه ممکن است با آتش عذاب شود؟ دوم: خدا را نمى توان دید حال این که خداوند موجود است و چیزی که هستى و وجود دارد، چگونه ممکن است دیده نشود؟ سوم: فاعل و به جا آورنده اعمال خود بنى آدمند در صورتیکه اعمال بندگان به موجب شواهد از جانب خداست نه از ناحیه بندگان.» بهلول همینکه این کلمات را شنید کلوخى برداشت و به سوى استاد پرت کرده و گریخت. اتفاقا کلوخ بر پیشانى استاد رسید و پیشانیش را آزرده کرد. استاد و شاگردانش از عقب بهلول رفتند و او را گرفته پیش خلیفه بردند. بهلول پرسید: «از طرف من به شما چه ستمى شده؟» استاد گفت: «کلوخى که پرت کردى سرم را آزرده و درد می کند.» بهلول پرسید: «آیا می توانى آن درد را نشان بدهى؟» استاد جواب داد: «مگر درد را مى توان نشان داد؟» بهلول گفت: «اگر به درستی دردى در سر تو موجود است، چرا از نشان دادن آن عاجزى؟ آیا تو خود نمى گفتى هر چه هستى دارد قابل دیدن است، و از نظر دیگر، مگر تو از خاک آفریده نشده اى و عقیده ندارى که هیچ چیز به هم جنس خود عذاب نمى شود و آزرده نمى گردد؟ آن کلوخ هم از خاک بود پس بنا به عقیده تو من تو را نیازرده ام! از اینها گذشته مگر تو در مسجد نمیگفتى هر چه از بندگان صادر شود در حقیقت فاعل خداوند است و بنده را تقصیر نیست پس این کلوخ هم از طرف خداوند بر سر تو وارد شده و مرا تقصیرى نیست!!» استاد فهمید که بهلول با یک کلوخ سه غلط و اشتباه او را فاش کرد. در این هنگام خلیفه خندید و او را مرخص نمود.

برچسب‌ها: داستان کوتاه, داستانک, داستان زیبا, حج