مقدمه: مطالعه تاریخ تعلیم و تربیت در جوامع مختلف حاکی از بکارگیری یک سری دانش‌ها، مهارت‌ها و ملاحظاتی است که هر یک از آنها متناسب با مبانی فرهنگی جامعه مورد نظر خود الگوها و چارچوب‌هایی را برای نیل به هدف غايی( آموزش هدفمند) مطمح نظر قرار داده اند. کشورهای مختلف با فرهنگ های گوناگون هر یک با رویکردی خاص که برخاسته از گرایش های فکری و درک اوضاع جهان امروز، بگونه ای متفاوت با مقوله آموزش تعامل داشته‌اند، اما آنچه در این میان مهم و مشترک به نظر می‌رسد اعتقاد همه ملل جهان به انتقال دانش و تجارب به نسل‌های آینده از طریق تعلیم و تعلم می‌باشد. با نگاهی به سیستم‌های آموزشی رایج در اینگونه کشورها به این نکته دست می‌يابیم که قریب به اتفاق آنها، امر آموزش و تسهیل در فراگیری علم را در قالب شگردها و فنون مختلف به‌کار گرفته و در این میان دانشمندان و محققین بزرگی را در زمینه تعلیم و تربیت به جامعه جهان معرفی نموده‌اند. در فرهنگ ملی و مذهبی ما هم پرداختن به امر آموزش از جایگاه ویژه‌ای برخوردار می‌باشد. با اندک تعمق در این بیت به راحتی می‌توان نقش مبانی اعتقادی و دینی را در امر آموزش و تعلیم تا حدودی درک نموده چرا که دین مبین اسلام برای ابعاد مختلف زندگی انسان حتی تعلیم و ارتقاي کیفیت آموزش فرامینی را متذکر می‌شود که با کاربست آنها، یقیناً امر یادگیری و آموزش فراگیران دچار تحول خواهد شد. قرآن کریم بارها عموم را به فراگیری دانش و حکمت سفارش کرده است. پرداختن به علم و فراگیری آن در دین مبین اسلام حتی در ادعیه وارده در قرآن کریم نیز به نحوی بیان گردیده است. براین اساس با توجه به مسائل مبتلا به امر آموزش در مدارس کشورمان با ارائه رهنمودهایی از دیدگاه دین جامع اسلام، راهکارهایی جهت بهبود مسائل تدریس و آموزش ارايه گردد. بدین لحاظ رویکرد مقاله حاضر شناسايی آن دسته از اموری است که امر آموزش را در کلاس بهبود داده و عمدتا در هنگام آموزش مطالب درسی می تواند با امکانات معمول مدارس کشورمان از آنها برخوردار گردد. صدای معلم به هنگام تدریس: معلم نباید صدای خود را بیش از اندازه نیاز حاضران، بلند کند و نباید صدایش، آنقدر آهسته و کوتاه باشد.........
برچسب‌ها: تدریس, معلم, رویکرد دینی, دانش آموز
ادامه مطلب