شاتل هاي فضايي به زبان ساده

شاتل در لغت به اتوبوس هایی اطلاق می شود که در یک مسیر مشخص رفت و آمد می نمایند. آن ها اتوبوس هایی هستند که برای حمل انسان، محموله های فضایی و بردن ماهواره به فضا، توسط اداره هوانوردی و فضایی ملی ایالات متحده آمریکا(NASA) در دهه هفتاد میلادی طراحی شده است. شاتل فضایی بعنوان یک موشک قابل استفاده مجدد و فضاپیمای قابل بازیابی مطرح شد زیرا تا آن زمان در تکنولوژی پرتاپ با موشک، قسمت های مختلف از موشک جدا شده و به زمین سقوط نموده و یا اینکه در فضا سرگردان می ماندند برای مثال موشک ساترن 5 با جرمی حدود 2900 تن و ارتفاع 111 متر به فضا پرتاب شد ولی در بازگشت آنچه از این آسمان خراش پرنده باقی مانده بود توده ای 6 تنی بود که در اقیانوس آرام فرود آمد و راهی موزه شد. شاتل ها به ترتیب ساخت اینتر پرایز، کلمبیا، چلنجر، دیسکاوری، آتلانتیس و ایندیور نامیده شدند. اینتر پرایز توانایی پرواز به فضا را نداشت و فقط ابزاری آزمایشی و آموزشی بود. دوازدهم آوریل 1981(اوایل دهه 1360)، یعنی بعد از حدود 10 سال، شاتل فضایی کلمبیا، با موفقیت به فضا فرستاده شد تا فصل جدیدی از تجسس ای فضایی آغاز گردد. در سال 1983،اولین ماهواره به وسیله چالنجر در مدار قرار داده شد. در نوامبر 1983 اولین آزمایشگاه فضایی با 71 مورد آزمایش طراحی شده به وسیله دانشمندان آمریکا و اروپا به فضا فرستاده شد و در آوریل 1984، اولین تعمیر ماهواره ای توسط شاتل صورت پذیرفت و بازیافت ماهواره های پاپالا و وستار و بازگرداندن آنها به زمین در نوامبر سال 1984 اتفاق افتد تا در 5 سال آغازین استفاده از شاتل، ماموریت های بسیار مهمی انجام شود. پس از این موفقیت های اولیه در ژانویه سال1986، با انفجار شاتل چالنجر(چلنجر) و کشته شدن خدمه آن بعلت ایجاد شعله در مخزن سوخت بیرونی، ماموریت های شاتل برای تحقیق و تفحص به مدت 3 سال معلق ماند. سازمان ناسا این 3 سال را صرف تکمیل و ایمن تر کردن شاتل نمود و در سال 1988 میلادی پروازهای شاتل دوباره آغاز شد. ولی متاسفانه دوباره حادثه به سراغ شاتل های فضایی آمد، در روز شنبه 12 بهمن 1381(16 ژرانویه 2003) در حدود ساعت 14 به وقت جهانی هفت فضانورد شاتل کلمبیا در پایان یک ماموریت 16 روزه علمی حاضر بودند که به زمین بازگردند، اما............

برچسب‌ها: نجوم, فضا, شاتل فضایی, ناسا
ادامه مطلب