با خاطرات مدرسه 6 - نابغه

دكتر غلامحسين شكوهي از معدود استادان برجسته تعليم و تربيت كشور است كه علاوه بر داشتن سابقه چند دهه تدريس در مدارس و دانشگاههاي كشور، افتخار نخستين وزير آموزش و پرورش در عصر انقلاب اسلامي را نيز با خود همراه دارد. همچنين ايشان در سال 1385 به عنوان چهره ماندگار تعليم و تربيت در همايش صدا و سيماي جمهوري اسلامي مورد تقدير قرار گرفت. «۵۷ سال معلم بودم، هيچگاه آرزو نكردم كه اي كاش شغل ديگري داشته باشم. جهان درست نخواهد شد جز با تعليم و تربيت». استاد مدرک دکترایش را به سال 1341 از دانشگاه ژنو گرفته و از شاگردان دکتر پیاژه به شمار می رود... ایشان در قسمتی از مصاحبه ای که با نشریه نگاه داشته اند می گوید: ... من به همه جاي ايران علاقه مندم. اما خوسف و بيرجند زادگاه من است و بخش بزرگي از خاطرات من متعلق به اين ناحيه است. در ۱۲ كيلومتري خوسف روستايي بود كه مدرسه نداشت. بچه ها صبح ۱۲ كيلومتر پاي پياده به مدرسه ميآمدند و عصر برمي گشتند، يكي از اين بچه ها كلاس پنجم يا ششم ابتدايي بود. اين دانش آموز مرا بيچاره كرده بود! هر سئوالي كه مي پرسيدم جواب مي داد و هر مسأله اي كه مي دادم حل مي كرد. يك روز به نظر خودم مسأله مشكل طرح كردم. گفتم برويد ارتفاع نهال سنجد وسط مدرسه را حساب كنيد. روز بعد جواب مسأله روي ميز من بود، اين دانش آموز كه اسمش حقداد بود، يك چوب دومتري را گذاشته بود و سايه آن را اندازه گرفته بود، بعد سايه درخت را هم اندازه گرفته بود، بعد تناسب بسته بود، دو متر اين قدر سايه دارد. اين مقدار سايه چه ارتفاعي دارد و جواب درست داده بود. عاقبت اين نابغه از دبستان به راهنمايي رفت، اما وضع خانوادگي اش اجازه نداد كه بيش از راهنمايي درس بخواند. بيرجندي هاي مقيم تهران يك انجمن دارند كه ماهي يك بار دور هم جمع مي شوند، سالها بعد در اين انجمن سه دانشجوي بيرجندي كه يكي در رشته طب، يكي الكترونيك و ديگري را كه نمي دانم درس مي خواندند. خودشان را معرفي كردند. معلوم شد اينها بچه هاي همان دانش آموز نابغه هستند كه براي آمدن به مدرسه روزي ۲۴ كيلومتر پياده راه مي رفت. همين بچه ها گفتند برادر بزرگ ما در يكي از دانشگاههاي آمريكا استاد دانشگاه است. به نقل از مجله رشد معلم - شماره 224- ارديبهشت 87

برچسب‌ها: غلامحسین شکوهی, نابغه بیرجندی, معلم, تدریس