کلاس دوم دبستان بودم. کلاسمان 30 نفره بود. مسعود همکلاسی ما بود. پدرش ناظم مدرسهمان بود و گاهی به جای معلممان!
در روز اول به ترتیب قد در کلاس مینشستیم. اما مسعود با آنکه کمی بلندقدتر از من بود و باید در ردیف سوم یا چهارم مینشست، میز اول مینشست. همیشه درسهای آسانتر اول از او پرسیده میشد و نمراتش 20 بود. اگر در امتحانی نمره 19/5 میگرفت، آنقدر گریه میکرد تا به او 20 بدهد.
خاطره این معلم بدترین خاطره دوران تحصیل من است!
شما فکر میکنید چرا آن معلم در دید بچههای کلاس جایگاهی نداشت؟ با آنکه از خیلی معلمهای دیگر بهتر درس میداد؟
همانطور که میدانید معلم بعد از پدر و مادر، بهترین الگوی کودک است. حرف و عمل معلم در دید کودک، به منزله وحی منزل است و هیچکس حق ندارد خلاف گفته معلمش حرفی بزند.
مربیان قرآن در این زمینه حساسیت بیشتری دارند. چراکه علاوه بر الگو بودن، اخلاق قرآنی نیز از آنها انتظار میرود.
عدالت از جمله نکات ظریفی است که معلم باید آن را به طور دقیق رعایت کند. کودک اگر از مربیاش ناعدالتی ببیند، نهتنها در آموزش و یادگیری او اثر منفی دارد، بلکه در شخصیت او تأثیر مخربتری بر جا میگذارد.
بنابراین مربیان و معلمان باید در کلاس درس مظهر عدالت باشند و در اعمال، گفتار و رفتار خود عدالت را رعایت کنند.
مربی عادل باید دانشآموزان را بر اساس معیار و اصول مشخص در کلاس بنشاند. مثلاً رعایت قد، ضعف بینایی، شنوایی و ... یکی از اصول نشاندن دانشآموزان است. مربی عادل باید مراقبت کند مبادا دانشآموزانی که دچار کمرویی هستند، همواره در انتهای کلاس جایگزین شوند. بلکه باید آنها را از گوشهگیری بر حذر داشت.
از بهترین و مؤثرترین شیوههای جایگزینی دانشآموزان، آرایش دایرهای است که در آن تمامی دانشآموزان با شعاع معینی در ارتباط با معلم هستند. معلم عادل باید هنگام صحبت کردن، به تمام دانش آموزان نگاه کند و در محلی قرار بگیرد که تمام نوآموزان او را به راحتی ببینند.
نگاه عادلانه باعث برقراری ارتباط بیشتر با دانش آموز است. علاوه بر آن..............
برچسبها: عدالت, معلم, دانش آموز, معلم عادل
ادامه مطلب
@ لینک محسن سالاری پنجشنبه ۱۹ دی ۱۳۹۲
|


