خلاقیت ، روح تکلیف شب

مقدمه: اندوختن معلومات  و گسترش پاسخ‌های معین، توجه به محصول و نتیجه، کم رنگ بودن نگرش و مهارت‌ها در تدریس، نوعی ایستایی و غفلت از قافله شتابان کاروان تعلیم و تربیت محسوب می‌گردد. در این مسیر برای پویایی در عرصه علم در سطح جهان باید دانش را معنا دار کرد. مهارتهای حل مسأله و تفکر نقاد، مهارتهای اجتماعی و زندگی را تبلیغ نمود و در حین آموزش باید ارزشیابی سوال محور، فرایندی و تحول آخرش را که شوق به دانستن را به ارمغان می‌آورد ترویج داد. با نگاهی اجمالی به تاریخچه‌ی نظام تعلیم و تربیت تطبیقی در می یابیم که تحول آموزشی ـ مهارتی در بسیاری از کشورها از نظام ارزشیابی آغاز و به دیگر مولفه‌ها سرایت کرده است. از نکات حایز اهمیت در امر ارزشیابی توجه به حیطه ی نگرش و عواطف فراگیران است که باید شیوه‌های کاربردی در سنجش و ارزشیابی دانش آموزان را در این بعد فراهم نمود. از کاربردها و ابزارهای مهم و اساسی ارزشیابی در راستای خدمت به آموزش می‌توان به موارد زیر اشاره نمود:1- پوشه‌ي کار2- تعیین تکلیف هدفدار 3- تحقیق و پروژه 4- بازخورد 5- آزمون‌های عملکردی6- چک لیست ارزشیابی . در این مقاله بنا به اهمیت موضوع و کاربرد همه گیر تکالیف هدفدار در کلاس های درس به این مهم می‌پردازیم: تکلیف: تکلیف شب یکی از ابزارهای ارزشیابی مستمر در فرایند آموزشی است. ارزشیابی مستمر یا سازنده بخشی از فرایند آموزش تلقی می شود به این معنا که ارزشیابی در جریان آموزش جاری است و معلم به طور مرتب با آن درگیر است. آن چه که ارزشیابی را پویا و سازنده می کند نحوه‌ی استفاده از نتایج آن است. معلم از تکلیف شب فراگیران، نحوه‌ی انجام آن و میزان به کارگیری مهارت فراگیران از نقاط ضعف و قوت آنها اطلاع می‌یابد و میتواند رهنمودهای لازم را برای آن کاستی‌ها و تقویت نکات مثبت ارایه نماید. در فرایند آموزش داوری ارزشی معلم زمانی کامل می شود که قادر باشد تحلیلی درست از روند پیشرفت فراگیران داشته باشد و او را در گامهای بعدی یاری نماید. اطلاعات به دست آمده از فرایند تحلیل و بررسی خطاها، دستمایه‌ی ارایه رهنمودهای مفید برای اصلاح و بهبود عملکرد دانش آموزان است. بنابراین رابطه نزدیک بین بازخورد و ..........

برچسب‌ها: مقاله آموزشی, تکلیف شب, معلم, آموزگار
ادامه مطلب

مهمترين وظايف معلمان پايه‌ي اوّل ابتدايي

مهمترين دوره‌ي تحصيلی در تمام نظام های آموزش و پرورش، دوره ابتدايي است، زيرا شکل گيری شخصيت و رشد همه جانبه فرد در اين دوره بيشتر انجام می گيرد . دوره‌ي ابتدايي، در رشد مفاهيم و معانی امور که کودک در زندگی روزمره با آن‌ها مواجه است، نقش مهمی بر عهده دارد . اين دوره، تداوم بخش تکوين شناختی، زيستی و اجتماعی کودک است که در خانواده پی ريزی شده است. همچنين دوره ای است که در آن فرصت و موقعيت مناسبی برای تحصيل، تربيت و يادگيری شيوه‌ی ارتباط صحيح با ديگران برای کودک فراهم می گردد و استعدادهای هر کودک به تدريج شکوفا می شود . به همين دليل آموزش در دوره‌ي ابتدايي مورد توجه طيف وسيعی از صاحب‌نظران تعليم‌وتربيت، جامعه شناسان، فلاسفه، فيزيولوژيست ها و سرانجام بسياری از دست اندرکاران حرفه های گوناگون بوده است . افلاطون حدود قرن سوم قبل از ميلاد بر اين عقيده بود که « آموزش در دوران کودکی امری اجتماعی است و بايد در اين سنين کودکان را از والدينشان جدا کرد و جهت تعليم به موسسات اجتماعی سپرد . » رابرت آون، ـجامعه شناس ـ عقيده داشت که شخصيت فرد تحت تاثير عوامل محيطی است و از اين رو در سنين کودکی محيط آموزش غنی را تعيين کننده‌ي شخصيت موثر و سازنده دانست . امروزه ضرورت و اهميت آموزش در دوران کودکی ( پايه اول ابتدايي ) به حدی محسوس و شايان توجه است که بازتاب آن در کليه ی بحث‌ها و پژوهش های علمی و برنامه‌های آموزشی به طور كامل هويدا است . اين گونه بحث‌ها و  پژوهش‌های علمی، اهميت آموزش در دوران کودکی ( پايه اول ) را از دو جهت مورد توجه قرار داده اند . يکی حساسيت و سهولت اثرپذيری کودکان پايه‌ي اول از محيط‌های آموزشی است و ديگری دوام تاثرات و عمق يادگيری آن‌ها در اين دوران است . آموزگار پايه‌ي اولی که کار تدريسش را برای کودکانی که اکثريت قريب به اتفاق آنان تا کنون به کودکستان و دبستان نيامده اند آغاز می کند. اثری را که در نخستين برخورد در روزهای اول دبستان و به دنبال آن در طول سال تحصيلی در روح اين کودکان می گذارد خشت اول تعليم و تربيت رسمی است و بيشتر بر اين اساس است که آينده‌ي طفل، پی ريزی می شود............

برچسب‌ها: معلم, ابتدایی, آموزگار, اول ابتدایی
ادامه مطلب

معلم ، باغبان دل ها و اندیشه ها

بهار فصل رویش جوانه هاست؛ فصل شکفتن و نو شدن طبیعت ستایش گر. گر چه به هر نفس، ما و جهان نو می شویم و زندگی می یابیم، این نو شدن در بهار بیشتر رخ می نماید و زنده شدن را در آینه بهار، روشن تر می توان دید. فصل بهار، فصل معلمی است؛ چون معلم مثل بهار، منشا خلاقیت، زایندگی و دگرگونی در دل و جان است. با معلم باغ اندیشه ورزی دانش آموزان بارور می شود و شکوفه های دانایی و روشنایی در دل آنها می شکفد. بهار آموزگار درس شکوفایی است. معلم است که با طنین دل نواز چکاوک و گنجشک، رویش یاس و اقاقیا و اطلسی، خرامیدن سبزه ها در باد و نسیم جان بخش بهاری، تولد دوباره، تحول و سر زندگی را به دانش آموزان می آموزد. بیاییم آیین معلمی را از بهار بیاموزیم! همان رسم معلمی که آیین انبیاست. به فرموده امام علی(ع): خداوند، پیش از آن که از جاهلان پیمان بگیرد که بیاموزند، از عالمان پیمان گرفته است که دانسته های خود را به دیگران بیاموزند. معلم، باید به شاگردانش، هم بال پرواز بدهد، هم چراغ بینش، هم پای رفتن، هم چشم دیدن؛ و این کار کمی نیست. پس به گفته شهید مطهری، ستایش گر معلمی هستم که: اندیشیدن را به من بیاموزد، نه اندیشه ها را.... گویند "عبد الرحمن سلمی" به فرزند امام حسین(ع) سوره حمد را آموخت. وقتی کودک در حضور پدر سوره را خواند، حضرت امام حسین(ع) علاوه بر پول نقد و پارچه ای که از راه حق شناسی به معلم داد، دهان آموزگار را از جواهر پر کرد! کسانی از این همه عطا تعجب کردند و در آن باره از  حضرت سوال نمودند. امام در جواب فرمود: کجا پاداش مالی من، با عطای آموزش این معلم برابری می کند؟! تعلیم سوره حمد از عطای مالی من ارزنده تر است. منبع: مستدرک الوسایل- محدث نوری

برچسب‌ها: روز معلم, آموزگار, معلم امام حسین, ع