مهمترين دوره‌ي تحصيلی در تمام نظام های آموزش و پرورش، دوره ابتدايي است، زيرا شکل گيری شخصيت و رشد همه جانبه فرد در اين دوره بيشتر انجام می گيرد . دوره‌ي ابتدايي، در رشد مفاهيم و معانی امور که کودک در زندگی روزمره با آن‌ها مواجه است، نقش مهمی بر عهده دارد . اين دوره، تداوم بخش تکوين شناختی، زيستی و اجتماعی کودک است که در خانواده پی ريزی شده است. همچنين دوره ای است که در آن فرصت و موقعيت مناسبی برای تحصيل، تربيت و يادگيری شيوه‌ی ارتباط صحيح با ديگران برای کودک فراهم می گردد و استعدادهای هر کودک به تدريج شکوفا می شود . به همين دليل آموزش در دوره‌ي ابتدايي مورد توجه طيف وسيعی از صاحب‌نظران تعليم‌وتربيت، جامعه شناسان، فلاسفه، فيزيولوژيست ها و سرانجام بسياری از دست اندرکاران حرفه های گوناگون بوده است . افلاطون حدود قرن سوم قبل از ميلاد بر اين عقيده بود که « آموزش در دوران کودکی امری اجتماعی است و بايد در اين سنين کودکان را از والدينشان جدا کرد و جهت تعليم به موسسات اجتماعی سپرد . » رابرت آون، ـجامعه شناس ـ عقيده داشت که شخصيت فرد تحت تاثير عوامل محيطی است و از اين رو در سنين کودکی محيط آموزش غنی را تعيين کننده‌ي شخصيت موثر و سازنده دانست . امروزه ضرورت و اهميت آموزش در دوران کودکی ( پايه اول ابتدايي ) به حدی محسوس و شايان توجه است که بازتاب آن در کليه ی بحث‌ها و پژوهش های علمی و برنامه‌های آموزشی به طور كامل هويدا است . اين گونه بحث‌ها و پژوهش‌های علمی، اهميت آموزش در دوران کودکی ( پايه اول ) را از دو جهت مورد توجه قرار داده اند . يکی حساسيت و سهولت اثرپذيری کودکان پايه‌ي اول از محيط‌های آموزشی است و ديگری دوام تاثرات و عمق يادگيری آن‌ها در اين دوران است . آموزگار پايه‌ي اولی که کار تدريسش را برای کودکانی که اکثريت قريب به اتفاق آنان تا کنون به کودکستان و دبستان نيامده اند آغاز می کند. اثری را که در نخستين برخورد در روزهای اول دبستان و به دنبال آن در طول سال تحصيلی در روح اين کودکان می گذارد خشت اول تعليم و تربيت رسمی است و بيشتر بر اين اساس است که آينده‌ي طفل، پی ريزی می شود............
برچسب‌ها: معلم, ابتدایی, آموزگار, اول ابتدایی
ادامه مطلب