برچسبها: نوجوانی, رفتار, طغیان, استقلال
ادامه مطلب
در اين پست مقاله هايي در موردعواقب تنبيه بدني، نظر اسلام در مورد تنبيه بدني، راهكارهاي مناسب به جاي تنبيه آورده شده است... مقدمه: انسان در ادوار گوناگون زندگي، چه در دورهي خردسالي و نوجواني و چه بزرگسالي و پيري (اعم از زن و مرد) در معرض ارتكاب فساد و شر و بدي قرار داشته و همواره خطر رفتارهاي ناستودهي اخلاقي، وي را تهديد ميكند. موجودي چون انسان ـ كه از لحاظ شرافت و كرامت در تارك همه مخلوقات و پديده هاي متنوع هستي قرار دارد و مقامي در خور را احراز كرده ـ از كمال نسبي برخوردار است، لذا هرگز نميتواند خويشتن را از صفات و افعال ناستوده، تبرئه كرده و به اصطلاح تزكيهي نفس نمايد: «من خويشتن را تبرئه نمي كنم زيرا آدمي، انسان را سخت به كار بد وا مي دارد و بدان فرمان ميدهد.» (سوره يوسف، آيه 53) پس بشر از لحاظ پاكي و ناپاكي و ارتكاب خير و شر، در درجات نسبي و مراحل متفاوت كمال و نقص قرار دارد. در موضوعات مربوط به تربيت كودكان، تنبيه بدني از مباحثي است كه موجب اختلاف نظر بين طرفداران و مخالفان تنبيه بدني در امر تربيت گرديده است. عدّه اي از علماي تعليم و تربيت با تكيه بر علوم روان شناسي، تنبيه را روش هاي خشن و نامطلوب توصيف كرده و با توجّه به مشكلات و زيآنهاي ناشي از اين روش توصيه كردهاند تا هرگز به عنوان يك شيوهي آموزشي مورد استفاده قرار نگيرد زيرا: 1- موقّتي بودن اثر تنبيه در كاهش رفتار نامطلوب 2- ايجاد انزجار و نفرت در تنبيه شونده نسبت به تنبيه كننده 3- ايجاد روحيهي پرخاشگري در تنبيه شونده 4- كودكان را ترسو به بار مي آورد و به وسيلهي تنبيه شخصيت كودك در هم شكسته مي شود. (گنجي، 1371) در برابر اين گروه دستهي ديگري قرار دارند كه تنبيه را براي رشد و يادگيري كودك امري واجب دانسته و آن را لازم و ضروري مي دانند. واقعيت اين است كه هر كدام از نظرات ارائه شده از سوي موافقين و مخالفين چهره اي از حقيقت را داراست و نفي و اثبات مطلق هر يك به تنهايي، مي تواند به انكار بديهيات امور ملموس بيانجامد. با اين همه، آشنايي با تعريف و مفهوم تنبيه از ديدگاه روان شناسي و علماي تعليم و تربيت، بهتر است گفته شود كه تنبيه عبارت است: از اعمال محرك آزار دهنده به دنبال يك رفتار نامطلوب براي كاهش خطرات آن رفتار. در نظام تربيتي اسلامي .........
رفتارهاي آزاردهندهاي از كودكان كه همه روزه تكرار ميشود و نيازمند توجه مداوم و برخورد سنجيده است، والدين را بيش از رفتارهاي ديگر كودك خسته ميكند. نه تنها خود اين رفتارها شما را از كوره در ميبرد، بلكه روز را نيز با احساس ناراحتي در مورد اينكه رابطه خوبي بين شما و كودكتان برقرار نيست به پايان ميبريد. تعدادي از رفتارهاي غيرقابل قبول كودكان را كه در خانهها معمول است مورد بحث قرار ميدهيم. سپس راههايي را كه ميتوانيد با استفاده از آنها بر اين مشكلات غلبه كنيد ارائه ميدهيم. الف. كودك در كارهاي منزل كمك نميكند: ما بر اين باوريم كه هر كس در خانواده بايد مسووليت كارهايي را كه براي تداوم يك زندگي شايسته لازم است، بر عهده بگيرد، كودكان ميآموزند كه كمك در خانه جزئي از كارهاي روزمره آنها است. انجام چند مسووليت كوچك توسط كودك هم كار شما را سبك تر ميكند و هم اينكه مقوله همكاري را به كودك ميآموزد. 1. به هنگام تقسيم كار بين اعضاي خانواده مراحل رشد كودك خود را در نظر بگيريد. با بزرگ شدن كودك، وظايف او را تغيير دهيد. كارها را متناسب با سن و توانايي كودك تغيير دهيد. به كودك ياد بدهيد كه چطور كارها را انجام بدهد و پيشرفت او را در انجام كار از ابتدا زير نظر بگيريد. 2. از كودك انتظار بيش از حد نداشته باشيد و همچنين كار كم را نيز نپذيريد.3. تا هنگامي كه يك كار به صورت عادت تثبيت شده در نيامده است، از او انتظار نداشته باشيد كه وقتي شما در منزل نيستيد آن كار را انجام دهد.4. به كودك كمك و يادآوري كنيد. ۵. با بزرگ شدن و تواناتر شدن كودك به تدريج مسووليت انجام كارها را برعهده او بگذاريد. 6. وظايفش را در جدولي بنويسيد و ديگر يادآوري نكنيد. 7. كاري را كه خوب انجام شده، تحسين كنيد و با جايزه دادن رفتار مثبت او را تقويت كنيد. 8. چنانچه كودك در انجام وظايفش كوتاهي ميكند، تدابير منفي اتخاذ كنيد. مثلا با گرفتن اسباب بازي مورد علاقهاش يا محروم كردن اواز چيزي، كم كردن پول توجيبي و... ب. كودك درسهايش را تمرين نميكند: تمرين كردن باعث پرورش مهارتهاي كودك ميشود ولي بااين حال اغلب به درگيري جدي والدين و فرزندان ميانجامد. براي دستيابي به اهداف مورد نظر راه حل زير را امتحان كنيد.علائق و تواناييهاي كودك را با...........